Parkesina - tworzywo sztuczne
Nad tworzywami, które nie występują w przyrodzie - tworzywami sztucznymi - eksperymentowali już Henri Bracconet w roku 1833, oraz Christian Schonbein w roku 1855 - ten ostatni wyprodukował przejrzystą, bardzo łatwopalną substancję, które nazwał azotanem celulozy i próbował wprowadzać do obrotu jako materiał wybuchowy.
Pierwsze na świecie tworzywo sztuczne produkowane na skalę przemysłową, opracowane zostało przez angielskiego chemika Aleksandra Parkes.
Nad stworzeniem nowego tworzywa eksperymentował od roku 1955 - w wyniku czego stworzył syntetyczną kość słoniową nazwaną pyroxlin. Tworzywo było formą nitryfikowanej celulozy. Celulozę najpierw traktowano kwasem azotowym, celem modyfikacji jej struktury, a następnie dodawano oleju rycynowego, aby zmiękczyć materiał. Produktem wyjściowym procesu był półprzeźroczysty materiał, twardy jak kość słoniowa, który mógł być formowany po ogrzaniu. Za swój produkt (wodoodporny), otrzymał medal w roku 1862 na Wielkiej Wystawie w Londynie.
Wynalazca sprzedawał przedmioty codziennego użytku (guziki, grzebienie, a nawet biżuterię) wykonane z tego tworzywa pod handlową nazwą "Parkesine". Rozpoczęto nawet produkcję przemysłową w 1866 roku w londyńskiej firmie Parkesine, jednak z powodu wysokiej ceny wytwarzania i niskiej jakości powstałego materiału dwa lata później firma zbankrutowała.
Mimo to, zostały położone podwaliny pod dalszy rozwój tworzyw - następnym był celuloid, opracowany przez braci Hyatt w Stanach Zjednoczonych.
Pierwsze na świecie tworzywo sztuczne produkowane na skalę przemysłową, opracowane zostało przez angielskiego chemika Aleksandra Parkes.
Nad stworzeniem nowego tworzywa eksperymentował od roku 1955 - w wyniku czego stworzył syntetyczną kość słoniową nazwaną pyroxlin. Tworzywo było formą nitryfikowanej celulozy. Celulozę najpierw traktowano kwasem azotowym, celem modyfikacji jej struktury, a następnie dodawano oleju rycynowego, aby zmiękczyć materiał. Produktem wyjściowym procesu był półprzeźroczysty materiał, twardy jak kość słoniowa, który mógł być formowany po ogrzaniu. Za swój produkt (wodoodporny), otrzymał medal w roku 1862 na Wielkiej Wystawie w Londynie.
Wynalazca sprzedawał przedmioty codziennego użytku (guziki, grzebienie, a nawet biżuterię) wykonane z tego tworzywa pod handlową nazwą "Parkesine". Rozpoczęto nawet produkcję przemysłową w 1866 roku w londyńskiej firmie Parkesine, jednak z powodu wysokiej ceny wytwarzania i niskiej jakości powstałego materiału dwa lata później firma zbankrutowała.
Mimo to, zostały położone podwaliny pod dalszy rozwój tworzyw - następnym był celuloid, opracowany przez braci Hyatt w Stanach Zjednoczonych.
Komentarze
pozdrawiam