Technologia formowania przez rozdmuch

Technologia formowania przez rozdmuch (ang. blow moulding) stosowana do wytwarzania wyrobów pustych w środku coraz częściej znajduje zastosowanie także w innych gałęziach przemysły np. w motoryzacji, Historia formowania z rozdmuch w konwencjonalnym wydaniu, wytłaczany rękaw (ang. parison) zamknięty między dwoma połówkami formy, pod wpływem ciśnienia sprężonego powietrza, formowany, odwzorowuje kształt formy, przy jednoczesnym chłodzeniu, sięga roku 1881, kiedy to 1 lutego nadano numer patentowy 237168 stanu New York firmie Celluloid Novelty Co. i Celluloid manufacturing Company. Wstępnie opracowane zastosowanie uwzględniało wykorzystanie, azotanu celulozy, nie sposób nie dopatrzyć się w pomyśle, podobieństw do produkcji butelek szklanych, skąd właśnie czerpano pierwotnie wzory. Wraz z rozwojem materiałów mieliśmy czasy octanu celulozy lata trzydzieste ubiegłego wieku, jednak dopiero w latach czterdziestych za sprawą polietylenu małej gęstości, LDPE (ang. low density polyethylene) prawdziwą ekspansję zastosowań, dalszy rozwój związany jest z wprowadzeniem polietylenu dużej gęstości, HDPE (ang. high density polyethylene) i polipropylenu, PP (ang. polypropylen). Wraz z rozwojem tworzyw następuje równoległy rozwój w dziedzinie konstrukcji, automatyzacji maszyn tzw. butelczarek, narzędzi - głowic wytaczarskich oraz form rozdmuchowych.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Optymalizacja w przetwórstwie tworzyw sztucznych

Obraz
Bardzo skrótowo przedstawię wstęp do optymalizacji na przykładzie wytłaczania jednoślimakowego tworzyw sztucznych . Podkreślić należy, że wymienione metody mogą być stosowane w innych procesach przetwórstwa tworzyw sztucznych. Po pierwsze definicja, spis metod wykorzystywanych w optymalizacji, pozyskiwanie danych wejściowych i wyjściowych, na końcu dane wejściowe i wyjściowe wytłaczania jednoślimakowego tworzyw sztucznych. Każdą czynność do wykonania możemy przedstawić jako rozwiązanie zadania. Proces optymalizacji polegałby na przeszukaniu przestrzeni możliwych rozwiązań, celem znalezienia „najlepszych” (ekstremum) przy założonych kryteriach, zdefiniowanej funkcji celu (np. maksymalna wydajność, minimalne zużycie mocy). W małych przestrzeniach rozwiązań klasyczne metody np. statystyczna (analiza regresji), polegające na całkowitym przeszukiwaniu są zwykle wystarczające. W większych przestrzeniach rozwiązań trzeba stosować wyspecjalizowane metody sztucznej inteligencji (ang. arti
Czytaj więcej

Lepkość polimerów

Obraz
W uzupełnieniu wcześniejszych informacji o lepkości ( 1 , 2 ), wiemy już co to jest, kilka informacji dodatkowych. Pojęcie lepkości zdefiniowane przez Newtona, ma stałą wartość, jest to lepkość dynamiczna , definiowana jako kąt pochylenia krzywej płynięcia względem osi szybkości ścinania . Krzywa płynięcia płynów nienewtonowskich 1, 2, 3 – płyny które nie mają granicy płynięcia, 1 – newtonowski, 2 - pseudoplastyczny (rozrzedzany ścinaniem), 3 - dilatantny (zagęszczany ścinaniem). 4, 5, 6 – płyny które mają granicy płynięcia, 4 – Binghama , 5 - rozrzedzany ścinaniem 6 - zagęszczany ścinaniem Liniowa zależność między naprężeniem stycznym i szybkością ścinania obowiązuje dla wielu płynów: powietrza, wody, benzyny, ciekłych, metali, słuszna jest dla wszystkich gazów, cieczy, roztworów o małej masie cząsteczkowej. Istnieją materiały ( płyny nienewtonowskie ), które nie wykazują liniowej zależności między naprężeniem stycznym i szybkością ścinania, należą do nich stopione pol
Czytaj więcej

Poli(chlorek winylu) – PCW – PVC

Obraz
PVC (ang. p oly( v inyl c hloride)) otrzymywany jest w wyniku polimeryzacji wolnorodnikowej chlorku winylu, VC (ang. v inyl c hloride) pozwalającej uzyskać tworzywo o masie cząsteczkowej 30-150 tyś. Proces polimeryzacji prowadzony jest w warunkach podwyższonego ciśnienia i temperatury, wykorzystując jedną z metod: w suspensji - PCW-S , emulsji - PCW-E i w masie - PCW-M . Różne metody technologiczne dają różniące się jakościowo produkty, w związku z tym oferowane są na rynku różne gatunki poli(chlorku winylu). Wyroby z czystego PCW , bez dodatku plastyfikatorów, zwanego także poli(chlorkiem winylu) twardym ( PCW-U tzw. winidur) w temperaturze pokojowej są twarde sztywne, a przy obniżeniu temperatury – kruche. Polichlorek winylu charakteryzuje się stosunkowo małym udziałem fazy krystalicznej ok. 10%. Jego temperatura zeszklenia T g wynosi ok. 80 0 C. Zakres stosowalności tworzywa obejmuje temperatury 20-70 0 C, natomiast przetwórstwo (dostępne wszystkie z technologii przetwórstw
Czytaj więcej