Antystatyki w tworzywach sztucznych

Antystatyki (ang. antistatic agents) inaczej antyelektrostatyki zmniejszają oporność powierzchniową tworzyw sztucznych z ponad 1015 do 1010 Ω ze względu na zastosowanie hydrofilowych substancji czynnych, m.in. pochodnych amin, estrów polietylenoglikoli, mono i distearynianów gliceryny. W konsekwencji ogranicza się przyciąganie kurzu oraz zaburzenia wywołane elektrostatycznym ładowaniem się tworzyw sztucznych. Obecność w cząsteczce antystatyka atomów azotu, fosforu i siarki zwiększa skuteczność jego działania, także związki dysocjujące na jony poprawiają właściwości antyelektrostatyczne. Dodanie antystatyka dopolimeru powoduje powstanie wielofazowego układu, z którego cząsteczki antystatyka migrują na zewnątrz i z chwilą wydostania się na powierzchnię działają antyelektrostatycznie. Szybkość tej migracji zależy od powinowactwa antystatyka do polimeru i może być utrudniona obecnością dodatku tytanu lub sadzy i istnieniem struktur krystalicznych w polimerze, co z kolei zmniejsza skuteczność działania środków antyelektrostatycznych.

Komentarze

Plastopol pisze…
Co raz ciekawsze te materiały z tworzyw sztucznych.
14 kwietnia 2015 01:49
PE AST pisze…
Ze swojej strony mogę polecić

Polietylen antystatyczny - PE1000 AST. Płyty antystatyczne.
1 czerwca 2017 04:52
PE AST pisze…
Ze swojej strony mogę polecić

Polietylen antystatyczny - PE1000 AST. Płyty antystatyczne.
1 czerwca 2017 04:53
Ola pisze…
Zdecydowanie teraz już wszystko można zastąpić tworzywami sztucznymi, ale wiele jest odzyskana z odpadów.
12 czerwca 2017 13:50
Karolina pisze…
Bardzo ciekawy artykuł, faktycznie tworzywa sztuczne są teraz bardzo często stosowane jako zamienniki.
25 grudnia 2017 23:41
Krzysiek pisze…
Świetny wpis i genialny blog. Uwielbiam go śledzić. Sam zajmuje się tworzywami sztucznymi i ich formowaniem. Detale wtryskowe i inne elementy nie są mi obce. Na pewno nadrobię wpisy, których jeszcze nie widziałem, pozdrawiam!
11 lipca 2019 00:12
Wasko pisze…
Bardzo ciekawy wpis. Ogólnie tematyka tworzyw sztucznych ostatnio fajnie się rozwija.
28 października 2019 11:08
Tomaszek pisze…
Ludzie narzekają na tworzywa sztuczne i faktycznie jest problem z ich biodegradacją, ale z drugiej strony nasza cywilizacja nie byłaby tak rozwinięta, gdyby nie właśnie szeroko rozumiane tworzywa sztuczne.
https://techplast.group/pl/poliweglan-komorowy-katowice
8 listopada 2021 02:31
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Optymalizacja w przetwórstwie tworzyw sztucznych

Obraz
Bardzo skrótowo przedstawię wstęp do optymalizacji na przykładzie wytłaczania jednoślimakowego tworzyw sztucznych . Podkreślić należy, że wymienione metody mogą być stosowane w innych procesach przetwórstwa tworzyw sztucznych. Po pierwsze definicja, spis metod wykorzystywanych w optymalizacji, pozyskiwanie danych wejściowych i wyjściowych, na końcu dane wejściowe i wyjściowe wytłaczania jednoślimakowego tworzyw sztucznych. Każdą czynność do wykonania możemy przedstawić jako rozwiązanie zadania. Proces optymalizacji polegałby na przeszukaniu przestrzeni możliwych rozwiązań, celem znalezienia „najlepszych” (ekstremum) przy założonych kryteriach, zdefiniowanej funkcji celu (np. maksymalna wydajność, minimalne zużycie mocy). W małych przestrzeniach rozwiązań klasyczne metody np. statystyczna (analiza regresji), polegające na całkowitym przeszukiwaniu są zwykle wystarczające. W większych przestrzeniach rozwiązań trzeba stosować wyspecjalizowane metody sztucznej inteligencji (ang. arti
Czytaj więcej

Lepkość polimerów

Obraz
W uzupełnieniu wcześniejszych informacji o lepkości ( 1 , 2 ), wiemy już co to jest, kilka informacji dodatkowych. Pojęcie lepkości zdefiniowane przez Newtona, ma stałą wartość, jest to lepkość dynamiczna , definiowana jako kąt pochylenia krzywej płynięcia względem osi szybkości ścinania . Krzywa płynięcia płynów nienewtonowskich 1, 2, 3 – płyny które nie mają granicy płynięcia, 1 – newtonowski, 2 - pseudoplastyczny (rozrzedzany ścinaniem), 3 - dilatantny (zagęszczany ścinaniem). 4, 5, 6 – płyny które mają granicy płynięcia, 4 – Binghama , 5 - rozrzedzany ścinaniem 6 - zagęszczany ścinaniem Liniowa zależność między naprężeniem stycznym i szybkością ścinania obowiązuje dla wielu płynów: powietrza, wody, benzyny, ciekłych, metali, słuszna jest dla wszystkich gazów, cieczy, roztworów o małej masie cząsteczkowej. Istnieją materiały ( płyny nienewtonowskie ), które nie wykazują liniowej zależności między naprężeniem stycznym i szybkością ścinania, należą do nich stopione pol
Czytaj więcej

Poli(chlorek winylu) – PCW – PVC

Obraz
PVC (ang. p oly( v inyl c hloride)) otrzymywany jest w wyniku polimeryzacji wolnorodnikowej chlorku winylu, VC (ang. v inyl c hloride) pozwalającej uzyskać tworzywo o masie cząsteczkowej 30-150 tyś. Proces polimeryzacji prowadzony jest w warunkach podwyższonego ciśnienia i temperatury, wykorzystując jedną z metod: w suspensji - PCW-S , emulsji - PCW-E i w masie - PCW-M . Różne metody technologiczne dają różniące się jakościowo produkty, w związku z tym oferowane są na rynku różne gatunki poli(chlorku winylu). Wyroby z czystego PCW , bez dodatku plastyfikatorów, zwanego także poli(chlorkiem winylu) twardym ( PCW-U tzw. winidur) w temperaturze pokojowej są twarde sztywne, a przy obniżeniu temperatury – kruche. Polichlorek winylu charakteryzuje się stosunkowo małym udziałem fazy krystalicznej ok. 10%. Jego temperatura zeszklenia T g wynosi ok. 80 0 C. Zakres stosowalności tworzywa obejmuje temperatury 20-70 0 C, natomiast przetwórstwo (dostępne wszystkie z technologii przetwórstw
Czytaj więcej