Polimery odciskowe
Znamy wiele sposobów rozdzielania mieszanin: filtrujemy, destylujemy, wirujemy. Gdy chcemy oddzielić listki herbaty od naparu, po prostu przelewamy je przez sitko. Ale co zrobić, żeby pozbyć się np. gorzkiego smaku z soku pomarańczowego albo z piwa? W soku jest jeden związek, który trzeba wyjąć, a wtedy nie będzie gorzki. Tak samo jest z piwem.
Wyjąć, ale jak? Za pomocą polimerowych odcisków, które mogą służyć do separacji, czyli wydzielenia ze stałej mieszaniny określonej grupy związków.
Inżynierowie rozpoczęli badania nad odciskami, naśladując przyrodę. Postanowili stworzyć sztuczny twór rozróżniający tylko i wyłącznie jeden typ związków, taki syntetyczny, odpowiedniki np. enzymu czy receptora. Okazało się, że doskonale nadają się do tego polimery.
Każda cząsteczka ma jakiś kształt, można więc obudować przestrzeń wokół niej. Monomery otaczają cząsteczkę ze wszystkich stron. Gdy włączmy reakcję polimeryzacji, zaczynają się łączyć i usztywnić. Teraz wystarczy wyjąć ten związek. Zostanie nam molekularny odcisk, czyli dziurka.
Polimerowe odciski wykorzystywaną być mogą nie tylko do separacji, ale także do rozdzielania mieszanin otrzymanych sztucznie, np. związków różniących się swoją symetrią, co jest szczególnie ważne w produkcji leków.
Czy odciski polimerowe zrewolucjonizują naukę i technologię? Naukowcy badają również, czy można je stosować w roli katalizatorów, a także w transportowaniu substancji przez membranę, podobnie jak w żywej komórce. Za pomocą polimerowych dziurek próbują wydzielić z kurzego jaja cystatynę, która opóźnia reakcje odpowiedzialne za namnażanie komórek nowotworowych.
Wyjąć, ale jak? Za pomocą polimerowych odcisków, które mogą służyć do separacji, czyli wydzielenia ze stałej mieszaniny określonej grupy związków.
Inżynierowie rozpoczęli badania nad odciskami, naśladując przyrodę. Postanowili stworzyć sztuczny twór rozróżniający tylko i wyłącznie jeden typ związków, taki syntetyczny, odpowiedniki np. enzymu czy receptora. Okazało się, że doskonale nadają się do tego polimery.
Każda cząsteczka ma jakiś kształt, można więc obudować przestrzeń wokół niej. Monomery otaczają cząsteczkę ze wszystkich stron. Gdy włączmy reakcję polimeryzacji, zaczynają się łączyć i usztywnić. Teraz wystarczy wyjąć ten związek. Zostanie nam molekularny odcisk, czyli dziurka.
Polimerowe odciski wykorzystywaną być mogą nie tylko do separacji, ale także do rozdzielania mieszanin otrzymanych sztucznie, np. związków różniących się swoją symetrią, co jest szczególnie ważne w produkcji leków.
Czy odciski polimerowe zrewolucjonizują naukę i technologię? Naukowcy badają również, czy można je stosować w roli katalizatorów, a także w transportowaniu substancji przez membranę, podobnie jak w żywej komórce. Za pomocą polimerowych dziurek próbują wydzielić z kurzego jaja cystatynę, która opóźnia reakcje odpowiedzialne za namnażanie komórek nowotworowych.
Komentarze