Podział polimerów
Najstarszy podział, według pochodzenia, rozróżnia polimery naturalne (kauczuk z drzew hevea brasiliensis, kazeina, celuloza, białka) i syntetyczne (prawie wszystkie o znaczeniu technicznym).
Według rodzaju atomu, z których zbudowane są łańcuchy główne, istnieje podział na polimery o łańcuchu węglowym i polimery heterołańcuchowe (oprócz atomu węgla w łańcuchu głównym są atomy innych pierwiastków, zwanych heteropierwiastkami). Te dwie grupy dzielą się na szereg podgrup.
Według budowy fizycznej na polimery amorficzne (szkliste, bezpostaciowe) i krystaliczne.
Według zdolności lub jej braku do przemiany w stan plastyczny, wynikający z konfiguracji makrocząsteczek, podział na termoplasty (makrocząsteczki liniowe i rozgałęzione) i duroplasty (makrocząsteczki usieciowane).
Według sposobu przenoszenia naprężeń w szerokim zakresie temperatur, a w tym w temperaturze pokojowej, materiały polimerowe dzieli się na tworzywa sztuczne (sprężyste – kruche i lepkospreżyste przenoszenie naprężeń) i elastomery (przenoszą naprężenie w sposób wysokoplastyczny, z charakterystycznym zmniejszaniem entropii podczas odkształcenia).
Według zastosowań na: polimery konstrukcyjne, włóknotwórcze, lakiernicze, klejowe, itp.
Według cech budowy substratów i wynikających stąd mechanizmów tworzenia i łączenia jednostek podstawowych, co pozwala wstępnie przewidzieć podstawowe cechy makrocząsteczek polimerów, ich strukturę i niektóre właściwości makroskopowe. Według tej klasyfikacji rozróżniamy polimery otrzymywane w reakcji polimeryzacji, poliaddycji, polikondensacji.
Według rodzaju atomu, z których zbudowane są łańcuchy główne, istnieje podział na polimery o łańcuchu węglowym i polimery heterołańcuchowe (oprócz atomu węgla w łańcuchu głównym są atomy innych pierwiastków, zwanych heteropierwiastkami). Te dwie grupy dzielą się na szereg podgrup.
Według budowy fizycznej na polimery amorficzne (szkliste, bezpostaciowe) i krystaliczne.
Według zdolności lub jej braku do przemiany w stan plastyczny, wynikający z konfiguracji makrocząsteczek, podział na termoplasty (makrocząsteczki liniowe i rozgałęzione) i duroplasty (makrocząsteczki usieciowane).
Według sposobu przenoszenia naprężeń w szerokim zakresie temperatur, a w tym w temperaturze pokojowej, materiały polimerowe dzieli się na tworzywa sztuczne (sprężyste – kruche i lepkospreżyste przenoszenie naprężeń) i elastomery (przenoszą naprężenie w sposób wysokoplastyczny, z charakterystycznym zmniejszaniem entropii podczas odkształcenia).
Według zastosowań na: polimery konstrukcyjne, włóknotwórcze, lakiernicze, klejowe, itp.
Według cech budowy substratów i wynikających stąd mechanizmów tworzenia i łączenia jednostek podstawowych, co pozwala wstępnie przewidzieć podstawowe cechy makrocząsteczek polimerów, ich strukturę i niektóre właściwości makroskopowe. Według tej klasyfikacji rozróżniamy polimery otrzymywane w reakcji polimeryzacji, poliaddycji, polikondensacji.
Komentarze